اشکال از منه

امشب چه مرگمه... 

نمیفهمم مشکل از منه واقعا یا حق با اونه... 

من زیادی دلتنگ میشم یا حق با اونه که دوست داره دیدارمون سهمیه ای باشد یعنی مثلا ماهی یکبار.... 

نمیدونم دارم بی انصافی میکنم بازم یا حق دارم... 

از روز اول آشناییمون که تازگیا وارد سال ششمش شدیم انتظار داشتم به محض اینکه یک ثانیه وقت داشت بیاد تا همو ببینیم.... 

شاید اگه من دختر بودم میگفتم اووووه چقدر پرتوقعه... 

واقعا دلتنگی اینقدر وحشتناک میشه؟؟؟ 

مگه میشه ادم ازدواج کنه ولی نتونه عشقش رو فراموش کنه؟؟ 

مگه میشه ادم روی عشقش بیشتر از زنش غیرت داشته باشه.... 

اونم عاشقه مگر نه بعد از ازدواج قید منو میزد... 

نه اینکه بمونه و حرص بخوره.... 

نمیدونم

داستان عجیب پیچیده شده...